Omdat veel organen vaak niet alleen uit één maar uit meerdere kiembladen bestaan, heeft een enkel orgaan vaak verschillende conflictinhouden. Daarom is de classificatie van de academische geneeskunde volgens organen achterhaald. Het zou bio-logischer zijn om de geneeskunde in te delen volgens de kiembladen.
Elke tand heeft zijn eigen bijtconflict. Het tandbeen heeft een ‘niet in staat zijn om te bijten’-conflict op de eigenwaarde. Terwijl het tandglazuur de conflictinhoud heeft: ‘niet mogen bijten’.
Het onderste eenderde deel van de slokdarm (hersenstam) gaat over de brok die niet kan worden ingeslikt. De bovenste ⅔ van de slokdarm (hersenschors) is de brok die je wilt uitspugen. In het laatste geval is handigheid bepalend.
Elke pees heeft een bepaalde inbreuk op de eigenwaarde als oorzaak, b.v. kan het kind niet vasthouden = pezen van de moeder/kind-hand. Ze kunnen verharden bij een hangende genezing.
De schildklier heeft het brokconflict waarbij men te traag was om de brok te pakken te krijgen of kwijt te raken. Dit SBS helpt nu om dit conflict op te lossen door hyperthyreoïdie (sneller worden). In de schildkliergangen hebben we het onmachtsconflict ‘mijn handen zijn gebonden’, ‘niemand doet iets’.
De prostaat is het mannelijke equivalent van het vrouwelijke baarmoederslijmvlies.
In het geval van de nieren hebben we het nierparenchym (hoge bloeddruk, niercyste, Wilms), de nierverzamelbuizen (waterretentie, dialyse, eiwit in de urine), de bijnierschors (cortisol) en het bijniermerg (adrenaline).
In het geval van de neus hebben we het plaveiselepitheel slijmvlies met de oorzaak van stank- of weersconflicten. Maar er is ook het geurconflict met functionele uitval.
De dwarsgestreepte skeletspieren zijn bindweefsel (witte stof van de grote hersenen) en hebben altijd een inbreuk op de eigenwaarde als gevolg van een verlamming (motorisch conflict, functie uitval, hersenschors). Je moet dus het motorische conflict oplossen om deze inbreuk op de eigenwaarde (automatisch) op te lossen.
Het slijmvlies van de mond is plaveiselepitheel en behoort tot het zogenaamde MUIL-SLIJMVLIES-SCHEMA. Het doet dus pijn in de conflictactieve fase en tijdens de crisis. De inhoud van het conflict is ook een brokconflict, maar betreft de partner of moeder/kind. Het gaat er altijd om dat je geen brok kunt uitspugen. Het kan ook in […]
Bij de amandelen gaan over een brokconflict. Rechterkant: geen goede brok krijgen. Linkerkant: een slechte brok niet kwijtraken. Omdat het klierweefsel is en wordt aangestuurd door de hersenstam, is de handigheid hier niet van belang. In de actieve fase (meestal ongemerkt) is er een toename van het aantal cellen en in de genezingsfase een tuberculeuze […]
De maag met zijn klierweefsel heeft als conflictinhoud de brok. De kleine curvatuur van de maag is bekleed met plaveiselepitheel, dat wordt aangestuurd vanuit het territoriumgebied van de hersenschors.
De lymfeklier heeft als conflictinhoud een lichte inbreuk op de eigenwaarde en deze wordt aangestuurd vanuit de witte stof van de grote hersenen. Net als bij het bot heeft elke lymfeklier zijn eigen conflictinhoud. De handigheid is bepalend.
In de longen hebben we de longblaasjes met de longrondhaarden (doodsangst). We hebben het bronchiale slijmvlies met bronchitis en het bronchiaal carcinoom (genezingsfase, territoriumangst-, schrikangstconflicten). Dan zijn er de bekercellen die slijm afscheiden (mucoviscidose, angst voor verstikking). Bij astma reageren ook de bronchiale spieren.
De lederhuid is een klierachtig weefsel en wordt aangestuurd door de kleine hersenen. Historisch gezien stamt de lederhuid uit de tijd dat onze voorouder (worm) de zee verliet en het land veroverde. De lederhuid heeft een beschermende functie. Zijn speciaalprogramma’s hebben altijd te maken met een schending van de integriteit (bezoedeling, aanval, misvorming, etc.). De […]
In de lever hebben we het leverparenchym met de leverkanker (verhongering, hersenstam). Veel hepatische knobbeltjes betekenen honger voor jezelf en een enkele leverknobbel betekent honger voor iemand anders (of dier). De levergalgangen zijn daarentegen bekleed met plaveiselepitheel en worden aangestuurd vanuit het territoriumgebied van de hersenschors.
Het kraakbeen heeft een lichte inbreuk op de eigenwaarde als conflictinhoud. Elk gewricht heeft zijn eigen specifieke inhoud van eigenwaarde.